Myślenie alkoholika 

Myślenie alkoholika 

Sytuacja osoby uzależnionej jest bardzo trudna. Nadmierne spożywanie alkoholu nie tylko rujnuje jej zdrowie, ale też wpływa na sposób myślenia. Umysł osoby uzależnionej wpada w pułapkę - w każdej kolejnej fazie choroby alkoholik jest coraz mocniej przekonany, że nic mu nie dolega, że nie ma żadnego problemu z alkoholem, że to wszyscy wokół sprzysięgli się przeciwko niemu. Dlaczego tak się dzieje? Na czym polega myślenie alkoholika? Sprawdź!

Mechanizmy uzależnienia

Gdy człowiek pije alkohol, czuje się odprężony, odważniejszy, bardziej atrakcyjny. W mózgu następuje wyrzut dopaminy, co sprzyja większemu odczuwaniu przyjemności. Alkoholik pije więc dalej, by wracać do pożądanego stanu.

Ale nadmierne picie alkoholu ma negatywne konsekwencje - rozpad więzi rodzinnych, problemy w pracy, niebezpieczne sytuacje w czasie jazdy pod wpływem etanolu itd. Czy te skutki picia alkoholu naprawdę nie wystarczają, by człowiek przestał pić? Niestety nie. Dlaczego? Bo alkoholik wypiera je ze swojej świadomości. Zaprzecza ich istnieniu lub je bagatelizuje.

Tak właśnie działają psychologiczne mechanizmy uzależnienia. Wyróżniamy wśród nich:

• mechanizm iluzji i zaprzeczeń,
• mechanizm nałogowego regulowania uczuć,
• mechanizm rozproszonego i rozdwojonego "Ja".

Aby w pełni zrozumieć, jak interpretują rzeczywistość osoby z problemem alkoholowym, przyjrzyjmy się bliżej jednemu z powyższych mechanizmów uzależnionego myślenia. Jest nim system iluzji i zaprzeczeń.

Mechanizm iluzji i zaprzeczeń

Choroba alkoholowa to zaburzenie charakteryzujące się uporczywym zakłamywaniem rzeczywistości. Pod wpływem alkoholu chory przekonuje samego siebie i innych, że nie ma żadnego problemu. Ludzie uzależnieni stosują rozmaite sztuczki, by to udowodnić. Oto niektóre z  mechanizmów uzależnionego myślenia, którym ulegają alkoholicy.

• Racjonalizacja - chory nieustannie szuka usprawiedliwienia dla swoich zachowań. Jest mistrzem w wymyślaniu kolejnego powodu picia alkoholu  i robi wszystko, by brzmiał on jak najlogiczniej, np. "Lekarze zalecają czerwone wino na serce!".
• Ubarwianie - osoba uzależniona ma poważny problem z dostrzeżeniem negatywnych skutków nadmiernego picia alkoholu. Zdaje się ich w ogóle nie dostrzegać - zamiast tego eksponuje przyjemne doznania związane z piciem: inaczej mówiąc, koloryzuje wspomnienia. 
• Umniejszanie - pomimo dotkliwych konsekwencji picia alkoholik minimalizuje w swoich wypowiedziach skutki alkoholizmu, np. "Przecież wypiłem tylko jeden kieliszek, nic się nie stało".
• Magiczne myślenie - skoro nadmierne picie alkoholu wpływa na myślenie, to wpływa również na planowanie przyszłości. Alkoholik snuje niemożliwe do zrealizowania plany, obiecuje sobie i innych, że od jutra weźmie się za siebie i na pewno nie ulegnie głodowi alkoholu. Oczywiście to jedynie iluzja.
• Oskarżanie - uzależniony zaczyna sobie wmawiać, że jego picie to skutek czyjejś winy, błędu, pretensji. Dlatego osoby najbliższe alkoholikowi często słyszą od niego zarzuty typu: "Gdybyście mnie rozumieli, to przestałbym pić", "To wasza wina".
• Odwracanie uwagi - każda myśl o zaprzestaniu picia wywołuje w alkoholiku strach przed zmianą. By więc uniknąć rozmów o chorobie i jej leczeniu, odwraca uwagę od tego tematu. Przykładowo może zarzucić rozmówcy: "Przecież ty jesteś po rozwodzie, to ty masz problem, a nie ja".

Ponieważ "zatruty" alkoholem umysł osoby uzależnionej "kręci się" już tylko wokół używki, coraz bardziej wzrasta ryzyko utraty kontroli nad ilością spożywanych trunków. A stąd już tylko krok do wpadnięcia w ciąg alkoholowy, czyli długotrwały stan nietrzeźwości.

Aby do tego nie dopuścić, alkoholik powinien jak najszybciej rozpocząć leczenie uzależnień pod opieką profesjonalnych terapeutów. Celem terapii jest nie tylko ratowanie zdrowia i życia chorego, lecz także zmiana jego myślenia - uświadomienie mu, że oszukuje samego siebie, widząc w alkoholu lekarstwo na całe zło.  Jedynym sposobem na prawdziwie szczęśliwe życie jest całkowita abstynencja.